به تماشا سوگند

وبه اغاز کلام

واژه ای درقفس است

حرف هایم مثل یک تکه چمن روشن بود.

من به انان گفتم:

افتابی لب درگاه شماست

که اگر در بگشایید به رفتار شما می تابد

و به انان گفتم

سنگ ارایش کوهستان نیست

همچنانی که فلز زیوری نیست به اندام کلنگ

در کف دست زمین گوهر ناپیدایی است

که رسولان همه از تابش ان خیره شدند

پی گوهر باشید

لحظه هارا به چراگاه رسالت ببرید

ومن انان را به صدای قدم پیک بشارت دادم

وبه نزدیکی روز و به افزایش رنگ

به طنین گل سرخ پشت پرچین سخن های درشت

و به انان  گفتم

هرکه در حافظه چوب ببیند باغی

صورتش در وزش بیشه شور ابدی خواهد ماند

هر که با مرغ هوا دوست شود

خوابش ارامترین خواب جهان حواهد بود

انکه نور از سر انگشت زمان برچیند

می گشاید گره پنجره هارا با اه

زیر بیدی بودیم.

برگی از شاخه بالای سرم چیدم گفتم:

چشم را باز کنید ایتی بهتر از این می خواهید

می شنیدم که بهم میگفتند

سحر میداند سحر

سر هر کوهی رسولی دیدند

ابر انکار به دوش اوردند

باد را نازل کردیم

تا کلاه از سرشان بردارد

خانه هایشان پر داوودی بود

چشمشان را بستیم

دستشان را نرساندیم به سر شاخه هوش

جیبشان را پرعادت کردیم

خوابشان را به صدای سفر اینه ها اشفتیم.

نظرات شما عزیزان:

faeze

ساعت15:40---22 ارديبهشت 1392

[وب سایت]

گلم من لینکت کردم توام فراموش نکنی لینکم کنی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: